-
1 wina
wina [vina] f1) ( przewinienie)przyznać się do winy die Schuld zugebenzrzucać winę na kogoś die Schuld jdm zuschieben [ lub auf jdn abwälzen]to [nie] twoja \wina das ist [nicht] deine Schuld, du bist [nicht] schuld, du kannst nichts dafür, die Schuld liegt nicht bei dirto jego \wina er ist schuldto nie jej \wina sie trifft keine Schuldto \wina jej złego wychowania daran ist ihre schlechte Erziehung schuldbez winy schuldfrei, schuldlosz jej winy durch ihre Schuldpoczucie winy Schuldbewußtsein nt\wina główna Hauptschuld f\wina częściowa Teilschuld f\wina nieumyślna Fahrlässigkeit f, Fahrlässigkeitsschuld f\wina umyślna Schuld mit Vorsatz, vorsätzliche Schuld fkwestia winy Schuldfrage fponosić winę [za coś] [für etw] schuld haben [ lub tragen], [einer S.] schuldig seinprzyznanie się do winy Schuldgeständnis nt\wina przy zawarciu umowy Verschulden bei Vertragsschluss, culpa in contrahendo, c.i.c. -
2 kommen
kommen ['kɔmən] <kam, gekommen>( erscheinen) przychodzić [ perf przyjść]nach oben \kommen wejść na góręnach unten \kommen zejść na dółnach draußen \kommen wyjść [na zewnątrz]ich komme ja schon! już idę!komm! chodź!( eintreffen, an\kommen) Person: przybywać [ perf przybyć]; Zug: nadjeżdżać [ perf najechać]; (nach Hause \kommen) dotrzećkomme ich hier zum Bahnhof? czy dojdę tędy na dworzec?(her\kommen, sich nähern) Person: podchodzić [ perf podejść]; Fahrzeug: podjeżdżać [ perf podjechać]; Gewitter: nadciągać [ perf nadciągnąć]; Frühling: nadchodzić [ perf nadejść]von rechts/links \kommen przychodzić [ perf przyjść] z prawej/lewej strony( zurückkehren)von der Arbeit/aus dem Kino \kommen wracać [ perf wrócić] z pracy/kina( gelangen)wie komme ich bitte zur Post? jak dojdę na pocztę?wie kommt man von hier bis zum Flughafen? jak dojechać stąd do lotniska?( teilnehmen)zur Party \kommen przyjść na przyjęciekommst du auch? też przyjdziesz?( stammen)von weit her \kommen pochodzić z dalekaaus ärmlichen Verhältnissen \kommen pochodzić z ubogiej rodzinyaus dem Griechischen \kommen Wort: wywodzić się z grekiich komme aus Polen jestem [o pochodzę] z Polskiheute kommt ein interessanter Film im Fernsehen dziś jest pokazywany w telewizji ciekawy filmbillig an Bücher \kommen tanio kupować książkian einen Handwerker \kommen znaleźć fachowcaauf die Idee wäre er nie ge\kommen on nigdy by nie wpadł na ten pomysłwie kommst du denn darauf? skąd ci to przyszło [o przychodzi] do głowy?das kommt mir sehr gelegen to mi bardzo odpowiada( herrühren)sein Husten kommt vom Rauchen palenie jest przyczyną jego kaszlu( Zeit finden)nicht zum Abwaschen \kommen nie mieć kiedy pozmywaćins Gefängnis \kommen pójść do więzieniain die Schule \kommen zostać przyjętym do szkoły( hingehören)das kommt in den Kühlschrank to [dzie] do lodówki ( pot)( verstärkend)komm, lass das! [o ach komm!] daj spokójder Wahrheit ( dat) nahe\kommen być bliskim prawdyda kann [o könnte] ja jeder \kommen und...! ( fam) każdy może przyjść i...!auf jdn nichts \kommen lassen ( fam) nie dać powiedzieć o kimś złego słowa[wieder] zu sich \kommen ( genesen) dojść do siebie; ( sich beruhigen) uspokoić sięes kam zu einer Auseinandersetzung doszło do wymiany zdańund so kam es, dass... i tak doszło do tego, że...wie kommt es, dass...? jak to możliwe, że...?mag es \kommen, wie es \kommen will niech się dzieje co chcees kam, wie es \kommen musste stało się, co się stać musiało
См. также в других словарях:
nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… … Słownik języka polskiego
za — 1. «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku lub narzędniku» a) «w połączeniach z biernikiem tworzy wyrażenia, w których najczęściej są oznaczone: miejsce, do którego jest skierowane jakieś działanie… … Słownik języka polskiego
wina — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. winanie {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn, postępek, zachowanie uznane za wykroczenie, sprzeczne z normami obyczajowymi, moralnymi, z przepisami prawa; przewinienie, grzech, występek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kara za winy … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błąd — 1. Błąd w sztuce «zaniedbanie czegoś podczas wykonywania zawodu lub jakichś profesjonalnych zadań, zwykle z powodu nieprzewidzenia złych skutków»: (...) została inwalidką, utraciła zmysły, ale nie potrafiła dowieść powiązania tych faktów z… … Słownik frazeologiczny
doprowadzić — dk VIa, doprowadzićdzę, doprowadzićdzisz, doprowadzićwadź, doprowadzićdził, doprowadzićdzony doprowadzać ndk I, doprowadzićam, doprowadzićasz, doprowadzićają, doprowadzićaj, doprowadzićał, doprowadzićany 1. «przyprowadzić do jakiegoś miejsca,… … Słownik języka polskiego
okazja — ż I, DCMs. okazjazji; lm D. okazjazji (okazjazyj) 1. «okoliczność sprzyjająca czemuś, umożliwiająca coś; odpowiednia do czegoś sytuacja; sposobna chwila, sposobność» Dobra, jedyna, najlepsza, wyjątkowa okazja. Mieć okazję spotkać się z kimś,… … Słownik języka polskiego
początek — m III, D. początektku, N. początektkiem; lm M. początektki 1. «to, od czego się coś zaczyna w czasie lub przestrzeni; rozpoczęcie (się) czegoś, pierwszy moment, pierwszy punkt» Dobry, zły, trudny, łatwy początek. Ciekawy, nudny początek powieści … Słownik języka polskiego
przyprowadzić — dk VIa, przyprowadzićdzę, przyprowadzićdzisz, przyprowadzićwadź, przyprowadzićdził, przyprowadzićdzony przyprowadzać ndk I, przyprowadzićam, przyprowadzićasz, przyprowadzićają, przyprowadzićaj, przyprowadzićał, przyprowadzićany 1. «prowadząc ze… … Słownik języka polskiego
siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… … Słownik języka polskiego